Voor mij ligt de jubileumeditie van ons aller clubblad met hierin een artikel aan de hand van Johan Goorden. De regelmatige lezer weet dat de stukjes die Johan in ons blad publiceert van schaaktechnisch hoog niveau zijn, interessante problemen,  nuttige tips,  enz.  In dit artikel echter laat hij zaken de revue passeren, waarbij m.i. een kritische noot niet misstaat. Zo ziet hij schaken als een spel, dat gespeeld wordt met inzet,  ervaring,  ambitie,  wilskracht en eer-zucht.  "Spel", dat zijn de vluggertjes die je speelt, voordat de eigenlijke wedstrijd begint. Zodra de klok loopt wordt het sport, keiharde sport, waar naast nobele zaken als ambitie en inzet, minder fraaie middelen worden aangewend teneinde de parti j te winnen. Ik noem in dit geval: intimidatie, irritatie, vals spel, omkoping, afspraakpartijen, doping, enz.

Verder heeft hij in het artikel over esthetisch genot bij het naspelen van een parti j . Esthetisch  genot?  Nee,  ergernis  over  een  eigen blunder en intense vreugde wanneer men in een verloren positie toch wint, het gaat immers niet meer om het spel, maar om de knikkers. Al speel ik de "beste en mooiste" partij van mijn leven, als ik verlies, baal ik nog steviger dan een kandidaat in de Honeymoonkwis die de auto net mist,  want dat  is maar een spelletje.  Mooie verliespartijen bestaan voor mij niet, schaken is oorlog!

Jaap den Boer

Mooie vrouwen zijn aan mij niet besteed.

Maar tot m’n verbazing wist iemand mij toch te bekoren,

Met als gevolg dat ik verliefd ben tot over m’n oren.

En daarmee is meteen een groot probleem ontstaan,

Want welke liefde moet ik nu voor laten gaan?

De tweestrijd verscheurt me en de keus is als vaak:

Neem ik de dame of geef ik schaak?